Wizyta terenowa w Amsterdamie, Holandia
Wprowadzenie
W dniach 20–22 września 2023 r. w Amsterdamie (Holandia) odbyła się czwarta wizyta terenowa w ramach projektu „Pokonywanie barier wobec szczepień”. Wizyta koncentrowała się na wykorzystaniu mobilnych placówek szczepień (MV), czyli wzorcowej praktyce działania, której celem jest zwiększenie wyszczepialności przeciwko COVID-19 dzięki użyciu autobusów lub tymczasowych punktów szczepień. Inicjatywa była skierowana do osób mieszkających w obszarach o stosunkowo niskim poziomie wyszczepialności oraz do grup docelowych takich jak osoby o niskim statusie społeczno-ekonomicznym, więźniowie i osoby niepiśmienne.
Holenderski Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego i Środowiska (Rijksintituut voor volksgezondheid en milieu (RIVM)) przyjął w swoich progach 26 uczestników z 15 państw członkowskich UE. Uczestnicy reprezentowali krajowe instytucje ochrony zdrowia, ministerstwa zdrowia i krajowe urzędy ds. szczepień.
Celem tej wizyty było:
- zebranie informacji na temat mobilnych placówek szczepień (MV) w Holandii oraz wyciągnięcie wniosków z ich sukcesu,
- wspieranie procesu wzajemnego uczenia się poprzez zapewnienie przestrzeni do wymiany wiedzy i doświadczeń,
- opracowanie pomysłów na przeniesienie tej praktyki do swoich krajów przez pracowników ochrony zdrowia z państw członkowskich.
Podczas wizyty Holenderski Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego i Środowiska (Rijksintituut voor volksgezondheid en milieu (RIVM)), Miejski Urząd Ochrony Zdrowia w Amsterdamie (GGD Amsterdam) oraz Stowarzyszenie Ubezpieczeń Zdrowotnych (GGD GHOR Nederland) otrzymały certyfikat wzorcowej praktyki od Europejskiej Agencji Wykonawczej ds. Zdrowia i Cyfryzacji (HaDEA).
Mobilne placówki szczepień jako sposób na zwiększenie wyszczepialności przeciwko COVID-19
Cel
Podczas pierwszej kampanii szczepień przeciwko COVID-19 dane dotyczące wyszczepialności zaczęły z biegiem czasu wykazywać znaczne różnice między regionami i obszarami Holandii. Niektóre z tych różnic były, jak się wydawało, związane z barierami w zakresie dostępności i wiedzy w obszarach i regionach, w których występowały niższe wskaźniki wyszczepialności.
Aby pokonać te bariery, miejskie placówki ochrony zdrowia rozmieściły mobilne placówki MV w różnych obszarach na terytorium całej Holandii podczas kolejnych kampanii szczepień przeciwko COVID-19.
Instytucje ochrony zdrowia w różnych miastach (nie tylko w Amsterdamie) rozstawiły specjalne autobusy w kilku dzielnicach, za pośrednictwem których udzielały informacji na temat szczepionek przeciwko COVID 19 oraz oferowały szczepienia. Szczepienia były oferowane przechodniom na zasadzie drop-in, tzn. bez konieczności wcześniejszego umawiania się na wizytę. W autobusach oferowano pierwsze i drugie szczepienie wszystkim mieszkańcom danej okolicy, którzy chcieli zaszczepić się przeciwko COVID-19.
Oprócz otrzymania szczepionki mieszkańcy dzielnic objętych programem uzyskiwali informacje zdrowotne (często w różnych językach), a także mieli możliwość zadawania pytań. Pracownicy ochrony zdrowia, czasami w towarzystwie zaufanych ważnych osób mieszkających w okolicy, rozdawali ulotki i broszury, rozwieszali plakaty i prowadzili osobiste rozmowy z pojedynczymi osobami oraz grupami. Działania te miały na celu ograniczenie barier w dostępie do szczepień poprzez oferowanie łatwo dostępnych usług w zakresie szczepień, informacji zaadaptowanych do określonych wymogów kulturowych oraz prowadzenie dialogu, aby budować w ten sposób zaufanie i zwiększać wiedzę na temat szczepień.
Zaangażowane podmioty i wdrożenie
Ministerstwo Zdrowia (Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport) to organ odpowiedzialny za dysponowanie programami szczepień. Ministerstwo konsultuje się z Krajową Radą Zdrowia (Gezondheidsraad), czyli niezależnym naukowym organem doradczym w dziedzinie zdrowia publicznego, m.in. otrzymując zalecenia dotyczące szczepień dla określonych grup docelowych. W skład zarządu Krajowej Rady Zdrowia wchodzi przewodniczący, wiceprzewodniczący oraz 100 członków reprezentujących wszystkie regiony kraju i różne dyscypliny. Wspólnie zajmują się oni sześcioma obszarami działalności: opieką zdrowotną, profilaktyką, zdrowym odżywianiem, zdrowiem środowiskowym, zdrowymi warunkami pracy, a także innowacjami i infrastrukturą wiedzy.
Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego i Środowiska (Rijksinstituut voor Volksgezondheid en millieu (RIVM)) organizuje, prowadzi i monitoruje programy szczepień na poziomie krajowym we współpracy z partnerami regionalnymi, miejskimi organami ochrony zdrowia i organizacjami pozarządowymi.
Opierając się na informacjach dotyczących wyszczepialności i wiedzy o konkretnych regionach, regionalne wydziały miejskich organów ochrony zdrowia określają konkretne obszary, w których konieczne są interwencje.
Zasoby
W Holandii szczepionki są zazwyczaj dostępne bezpłatnie w punkcie szczepień dla osób należących do grup docelowych. Osoby nienależące do grupy docelowej muszą uiścić opłatę z własnej kieszeni zarówno za szczepionkę, jak i jej podanie – dotyczy to na przykład rodziców zgłaszających swoje dzieci do szczepień przeciwko ospie wietrznej.
Mobilne placówki MV są finansowane przez holenderskie Ministerstwo Zdrowia, Opieki Społecznej i Sportu. Autobusy udostępniono bezpłatnie podczas kampanii. Regiony mogły swobodnie decydować o częstotliwości oraz czasie korzystania z autobusów oraz nadzorować koordynację i personel.
Wyniki
Wstępne wyniki z regionu, którego stolicą jest Amsterdam, wskazują, że na danym obszarze średni dzienny wskaźnik szczepień pierwszą dawką szczepionki przeciwko COVID-19 był o 26% wyższy w dniach, w których obecne były mobilne placówki szczepień niż w dniach, w których autobusy nie były dostępne. Wskazuje to, że wprowadzenie takich placówek szczepień może zwiększyć wyszczepialność.
Sukces omawianego programu przyniósł taki efekt, że z mobilnych placówek MV korzystano do września 2023 r. w ramach programu szczepień przeciwko wirusowi brodawczaka ludzkiego (HPV) dla młodych osób dorosłych (w wieku 19–26 lat) w Amsterdamie.
Efekty wizyty
W ramach wizyty uczestnikom przedstawiono przegląd programów kontroli chorób zakaźnych i szczepień w Holandii, a także zarys holenderskiego krajowego programu szczepień. W ramach kilku warsztatów uczestnicy mieli okazję do refleksji nad holenderskim systemem opieki zdrowotnej i szczepień, ze szczególnym uwzględnieniem mobilnych placówek MV jako wzorcowej praktyki działania.
Celem pierwszej sesji warsztatowej było zachęcanie do dogłębnej analizy i ułatwienie wzajemnego uczenia się uczestników poprzez dyskusje grupowe. Uczestnicy wskazali kluczowe elementy, które można wdrożyć na podstawie holenderskich doświadczeń, w tym takie jak:
- stworzenie wzajemnie połączonych rejestrów na szczeblu krajowym,
- stworzenie krajowego rejestru szczepień w celu śledzenia zasięgu szczepień,
- współpraca z lokalnymi społecznościami w celu opracowania właściwego podejścia do każdej akcji w terenie,
- korzystanie z aktywnych metod zapraszania na szczepienia,
- włączenie do projektu specjalistów z zakresu nauk behawioralnych w celu znalezienia odpowiednich, opartych na wiedzy metod docierania do odbiorców, ale także w celu przeprowadzenia naukowej analizy działań i uzyskania większej ilości informacji na temat grupy docelowej i sposobu kontaktowania się z nią.
Uczestnicy wskazali na szereg mocnych stron analizowanej praktyki, w tym łatwość dostępu dla lokalnych mieszkańców oraz elastyczność zmiany lokalizacji i pór oferowania szczepionek. Kontakty z liderami lokalnych społeczności stwarzają kanał komunikacji, dzięki któremu można budować zaufanie w kontakcie z mieszkańcami. Mobilne placówki MV oferują możliwość informowania o ważnej roli szczepień bezpośrednio członków trudno dostępnych grup. Wskazano na obiecujące możliwości takie jak wykorzystanie autobusów do różnych zadań (tzn. podawania innych szczepionek), a także uzyskanie ważnego narzędzia gromadzenia danych, które można wykorzystać do podejmowania decyzji opartych na dowodach.
Aby wspomóc uczestników w procesie oceny możliwości przeniesienia analizowanej praktyki do ich własnego lokalnego systemu opieki zdrowotnej i infrastruktury, wykorzystano ćwiczenie „Impact Canvas”. W jego ramach uczestnicy omówili istotne aspekty, takie jak grupy docelowe, zasoby, kluczowe działania, kluczowi partnerzy, kanały komunikacji, stabilność finansowa i ewaluacja.
Kluczowe aspekty holenderskich mobilnych placówek MV, które można zaadaptować i przenieść do innych państw członkowskich:
- Rozszerzenie grup docelowych: dostosowanie podejścia do konkretnych grup, takich jak migranci podatni na zagrożenia, społeczności koczownicze, osoby bezdomne lub grupy o niższych dochodach. Ukierunkowane kampanie mogłyby zapewnić decydentom podstawowe dane według konkretnych grup docelowych.
- Kanały komunikacji i działania informacyjne: uzupełnienie istniejących działań informacyjnych o kanały oraz/lub pakiety skierowane do grup docelowych i partnerów, na przykład zwiększona obecność w Internecie (tzn. w mediach społecznościowych) z myślą o wspieraniu lokalnych działań informacyjnych w celu informowania rodziców o szczepieniach przeciwko HPV i tworzenia kanałów, dzięki którym liderzy społeczności mogliby nawiązywać kontakty z ważnymi interesariuszami.
- Miejsca prowadzenia szczepień: rozszerzenie miejsc udostępniania szczepień o szkoły zawodowe i ośrodki sportowe w celu dotarcia do różnych grup docelowych.
- Ewaluacja: uwzględnienie postrzegania działań związanych ze szczepieniami przez społeczność, co może pomóc w monitorowaniu skuteczności działań w terenie i zapewnić niezbędne informacje zwrotne w celu poprawy usług.
Uczestnicy docenili możliwość uzyskania nowej perspektywy, zwłaszcza dzięki wizytom terenowym w mobilnych placówkach MV. Najczęściej wymienianym wnioskiem wyniesionym z wizyty było interdyscyplinarne podejście zespołowe, które można wykorzystać, aby dotrzeć do różnych grup społecznych nastawionych nieco sceptycznie, do których nie da się dotrzeć w tradycyjny sposób.
Zachęcamy do pogłębienia wiedzy o holenderskich mobilnych placówkach MV: